Productomschrijving
Wie kent ze niet, deze kleine muziekdoosjes met verschillende melodieën. Draai aan de slinger met het rode bolletje en je hoort je favoriete melodie. Je krijgt het beste resultaat door ze op een houten ondergrond te plaatsen.
Iedereen heeft wel een melodie die hem of haar dierbaar is. Die doet terugdenken aan een bepaalde periode of een fijn gevoel. Een paar noten zijn soms al genoeg om die herinnering weer even helemaal terug te brengen. Daarom zijn dit zulke waardevolle cadeaus. Nostalgisch voor de één, leuke hebbedingetjes voor de ander. Kortom, een muzikaal geschenk voor jong en oud.
Het nikkelkleurige mechanisme zit in een kartonnen doosje dat op zijn beurt weer in een helder transparant omhulsel is geschoven. Het kunststof omhulsel is voorzien van een kleine blauw gekleurde sticker waarop de melodie staat aangegeven. Het mechanisme heeft 18 verschillende tonen.
Melodie: 'Badinerie' (Bach) Een badinerie is een licht, schertsend stukje muziek, vaak in een driekwartsmaat. Gekscherend, niet serieus, zou een vertaling kunnen zijn van een Badinerie. Het woord 'badinerie' (ook wel: 'badinage') dook voor het eerst op in de achttiende eeuw. Het had geen specifieke betekenis, maar duidde op een grappige, speelse manier van uitvoeren. De titel werd vaak gegeven aan speelse suite-delen in driekwartsmaat. Er is niet veel muziek met de naam 'badinerie'. Later werden delen met een vergelijkbaar karakter eerder ‘scherzo’ genoemd. Een scherzo is vaak het derde deel uit een vierdelig werk, zoals een symfonie, sonate of strijkkwartet.
Johann Sebastian Bach schreef vier ouvertures of orkestsuites (BWV 1066-1069), met voor elke suite een andere instrumentale bezetting. Hij componeerde zijn Tweede Suite in b mineur (BWV 1067) tussen 1738 en 1739, voor solo dwarsfluit, strijkers en continuo. De suite bestaat uit zeven delen, waarvan de badinerie het laatste en bekendste deel is, waarin de fluit een briljante partij is toebedeeld. Deze badinerie heeft geen tweekwartsmaat maar een driekwartsmaat en lijkt ritmisch gezien op een gavotte, maar dan sneller. Origineel is het een fluitstuk of fluitsolo, maar bijvoorbeeld Janine Jansen heeft de solo al eens fraai uitgevoerd op viool. Thijs van Leer daarentegen heeft een veilige versie uitgebracht op zijn dwarsfluit. Om als klassiekemuziekliefhebber maar niet te spreken over die kunstfluiter..!
Kortom, er zijn veel verschillende uitvoeringen van dit beroemde stuk.
